Waarom zouden we de Cathrien eigenlijk níet optillen?!
De neogotische parel uit 1867 verdient beter dan straks weggedrukt te worden tussen onstuimige megalomane hoogbouw die ons op niet al te lange termijn te wachten staat in de Eindhovense binnenstad.
Enkel al een mogelijk onderzoek naar kansen om de Sint-Catharinakerk een beetje te laten hemelen, leidde tot felle weerstanden. In de gemeenteraad en op social media werd er diepe verontwaardiging rond geblazen. Zelfs zij die ooit ter aarde zijn besteld in de Cathrien werden in het rijkelijk met emotie beladen debat betrokken.
Het gebouw zou uit zijn context worden gehaald. Hoezo?
De omgeving is op z’n zachtst gezegd nogal veranderd sinds Pierre Cuypers zijn kerk schetste. En erfgoedwaakhond, de Van Abbestichting sprak zelfs over ‘Madurodam-spielerei’. De vraag of het technisch mogelijk zou zijn om een stunt uit te halen met deze kerkelijke schoonheid, werd van tafel geveegd. De kerk zou instorten bij uitvoering van dit doldrieste plan. Onmogelijk. Punt.
Waarom eigenlijk?
Een Cathrien ‘op poten’ geeft grandeur aan de stad. ‘n Eye-catcher op één van de oudste bewoonde plekken aan de route tussen den Bosch en Luik. Een technologisch hoogstandje van jewelste, ongetwijfeld gekaderd in een prachtig design. Ontwikkeld met alles wat er aan kennis in huis is. Eindhovenser kunt je het niet hebben.
We gaan prat op de innovatieve kracht die in de stad bruist en broeit. De ruimte die geboden wordt aan talenten met durf en intellect, daartoe aangetrokken vanuit de hele wereld. Het maakt andere steden stik jaloers.
Sinds enkele decennia wordt er gesleuteld aan deze stad van de toekomst. Met verve en succesvol. Het Victoriakwartier, Lichthoven, Strijp-T en Campina. Voorbeelden van fraaie stadsontwikkeling. Op veel monumentaal architectonisch en stedenbouwkundig verleden kan Eindhoven niet teren. Des te meer reden om gedurfde keuzes te maken.Trouwens, een stad is nooit af.
Waar we ons vooral zorgen over moeten maken is het kennelijke gebrek aan ruimte voor de ontwikkeling van ideeën. Hoe gek de gedachte van architect Winy Maas op het eerste gezicht immers ook lijkt. De uitvoering van research naar een mogelijk wereldwonder van Eindhoven zó finaal en krachtig de grond inboren, zonder dat er ook nog maar één conclusie uit de studie beschikbaar is, getuigt van een benepen en kortzichtige houding. De studie omarmen ware een beter begin. Wie weet welke originele nevenvangsten het oplevert.
Maar neen, dáárvoor is ons stadje dan toch net weer een maatje te klein.
