De groene bossages op landgoed Eikenburg staan er rondom het Eindhovense Sint-Joriscollege op deze regenachtige lentedag fris en groen bij. In de fietsenstalling ontwaar ik vele stalen rossen in ruststand. Her en der plukjes leerlingen die genieten van samen-school-doen. Zo te zien hebben ze de school toch écht gemist tijdens onaangename, bijna a-sociale maar desalniettemin bitter noodzakelijke lockdowns. School is uiteindelijk toch één van de meest geliefde en geaccepteerde hangplekken die we kennen.
Je kunt je nauwelijks voorstellen dat hier vandaag de jaarlijkse Centrale Examens starten. De school als oase van ogenschijnlijke rust. Maar schijn bedriegt. “Gele hesjes’ surveilleren in het gebouw opdat iedereen blijft begrijpen dat 1,5m óók ten tijde van toetsing en examinering dient te worden nageleefd.
Docenten en examensecretaris zijn nerveus. Het is toch wel een héél bijzonder examenjaar geworden. De voorbereiding van de kandidaten heeft veel kruim gekost. Hún belang ging nagenoeg voor álles opdat zij zo goed mogelijk voorbereid werden op de ultieme eindproef ter verwerving van een paspoort naar hun toekomst.
Ik mag te gast zijn bij de aftrap van de eindexamens 2021. In gesprek met rector en directeur. Meekijken in de ingewikkelde organisatie die nodig bleek om coronaproof de schoolcarrières van honderden leerlingen tot een goed einde te brengen. De organisatie ‘staat’, nu nog de uitvoering.
Kandidaten schuifelen de examenzaal binnen, strakke en soms bleke gezichten verscholen achter de meest kleurrijke mondkapjes. Smartphones, headsets, zelfs een enkel literair werk, het dient allemaal te worden ingeleverd. Aan de lijst van verboden attributen is inmiddels ook de smartwatch toegevoegd. Rekenmachines op examenstand, zo luidt de strenge opdracht. Controle volgt.
Één van de afdelingsleiders houdt een helder en niet mis te verstaan betoog over de gang van zaken tijdens de examens de komende weken. Geen geluiden laat staan lawaai, élk beschreven papier van je naam voorzien, het eerste uur sowieso niet vertrekken, enzovoorts. Sonoor en met krachtige articulatie somt de chief of protocol de eenzijdig opgelegde afspraken op. De kandidaten kijken ernstig, stribbelen niet tegen en luisteren gedwee.
Ontspanning, concentratie en lef, dáár komt het op aan de komende weken. Met die woorden had ik de adolescenten willen bemoedigen, hen willen toeroepen. Een hart onder de riem steken. De klok tikte evenwel door en het signaal stond op ‘beginnen’. Het werd doodstil, op een enkel kuchje na. Surveillanten betrokken hun posities. Buiten regende het plotsklaps hard.
