‘Natriltijd’, enkel al vanwege de fraai gekoppelde lettergrepen word je nieuwsgierig. Het wordt het woord van het jaar 2020 dunkt me. Met ‘dank’ aan de tweede coronagolf.
Het is een boekje dat achter deze titel schuilgaat, en dat deze week verschijnt. Bij toeval mocht ik het inzien voorafgaand aan de publicatie. Het maakte me enthousiast en pleitbezorger. Waarschijnlijk wordt dat mede veroorzaakt door de bizarre periode die we met z’n allen doormaken. De emoties die we nu vaak voelen schijnen vergelijkbaar te zijn met rouw.
De maatregelen rondom corona leiden tot verlies van een ‘normaal’ leefpatroon, verlies van contact en werk, en soms zelfs verlies van een dierbare. Verlies heeft geen vorm, zoals Shakespeare reeds constateerde. Stress, verdriet, angst en het ontbreken van perspectief: ingrediënten voor een deprimerende cocktail.
‘…Terugbuigen na de storm…’ gaf de schrijver het werk als krachtige, beeldende ondertitel mee. Vaak heb ik trouwens het idee vooral vooruit te willen buigen, in ieder geval naar voren te zullen kijken in deze ongemakkelijke tijd. Het glas is altijd halfvol.
De coronacrisis vraagt nóg meer dan normaal om hoop, bemoediging en saamhorigheid. Perfecte timing om nu daarbij behulpzame teksten te publiceren. Want weet, ook deze crisis is tijdelijk. Dat moeten we vooral tegen onszelf blijven zeggen.
In haar eigenzinnige en authentieke stijl weet schrijver Riet Fiddelaers-Jaspers woorden te geven aan ons aller verlangen om juist deze herfst over voldoende veerkracht te blijven beschikken. Veerkrachtig worden ligt gelukkig in het alledaagse besloten. En daarvoor worden in het boek praktische handreikingen gegeven.
Het is een ‘handboek’ geworden om te gebruiken als het ‘varen op zicht’ je even te veel wordt. En dat laatste overkomt ons vandaag de dag allemaal. In de publieke sector, maar zeker ook daarbuiten, wordt op beroepsbeoefenaren een groot appèl gedaan. Zorgverleners, docenten en politie. Zomaar drie voorbeelden van werkers in de voorste gelederen. Civil servants, landsdienaren zijn het. Omwille van ons aller algemene belang blijven zij actief. Onmisbaar en nu onvervangbaar. Van hen wordt onevenredig veel veerkracht en buigzaamheid gevraagd.
Een boek over vertrouwen, vertragen en verbinden. Wie heeft daar nu eigenlijk níet mee van doen? Houvast en inspiratie, dat biedt het. Een boekje met veel (h)erkenning in deze stormachtige tijd.
U begrijpt al: deze uitgave beveel ik van harte aan. Lezenswaardig, troostend en vooral ook zeer to the point. Natriltijd, dat hebben we nog wel even nodig, vrees ik.
